ارجمند در این نامه محرمانه که آن را در ایام پایانی حضورش در ارشاد برای زمانی ارسال کرده بود با ادبیاتی خاص به او هشدار داده بود که :«با توجه به گزارش واصله از سوی مراجع ذی‌صلاح مبنی بر اجرای برنامه موسیقی در محل … – این محل را حامد زمانی در تصویری که روی اینستاگرام خود قرار داده بود، تار کرده بود- یادآوری می‌شود کلیه اجراهای موسیقی باید با مجوز این دفتر باشد در غیر این صورت از ادامه فعالیت جنابعالی ممانعت به عمل خواهد آمد.»

حامد زمانی پس از انتشار این تصویر جملاتی را ذیل عنوان

«برگ زرینی دیگر از افتخارات وزارت محترم ارشاد» منتشر کرد.

جملاتی که به راحتی نشان از دلخوری و گلایه او داشت.

اونوشته بود: «بعد از این همه سال کار و فعالیت و این همه اثر، تهدید به جای حمایت.
پی‌نوشت: قابل توجه بعضی از دوستان که منو متهم به خواندن برای مجوز میکردن.
*علی‌رغم پیگیری‌های مکرر؛ بنده هنوز مجوزی از وزارت ارشاد ندارم.
*علاوه بر اون طی این سال‌ها هیچ تماسی حتی برای یک احوالپرسی خشک و خالی هم از این وزارتخونه نداشتم.
* این نامه اواخر مدیریت آقای ارجمند به دست ما رسید … بخاطر همین بعد از استعفای ایشون پست گذاشتم.
ان اجری الا علی الله»

حامد زمانی و گرایشات او در ترانه‌ها و شعرهایش را بسیاری می‌شناسند. بسیاری از مردم ایران او را به ترانه‌خوانی درباره موضوعات ملی، گفتمان انقلاب اسلامی، جهاد، دفاع مقدس، ضدیت با زورگویان، عدالتخواهی، اعتراض به ظلم و … می‌شناسند. او یکی از هنرمندانی بود که به همراه تعدادی جوان دیگر فتح بابی کردند در معرفی، پیگیری و مطالبه آرمان‌های انقلاب اسلامی با زبان هنر. ملودی و شعر را با هم درآمیختند و آثاری موسیقایی که بعدها مخاطب و هوادار زیادی پیدا کرد، خلق کردند. آثاری که با تمجید و تشویق رهبر معظم انقلاب هم مواجه شد.

البته آرمانگرایی حامد زمانی و دوستانش و نوع جدید آثاری که تولید می‌کردند، برای آن‌ها هم هزینه‌های زیادی به همراه داشت. هزینه‌های روانی که بعضاً مخالفان و منتقدان نگاه گفتمانی زمانی و دوستانش سردمدار ایجاد آن در رسانه‌ها بودند. مزدور، کاسب، خائن و … ابتدایی‌ترین کلمات در میان موج اتهامات و اهانت‌ها درباره ایشان بود.

حالا فردی که ناجوانمردانه، «مزدور» لقب گرفته بود، با تصویری که در اینستاگرام خود منتشر کرده، حرف از باطل بودن این اتهام «تافته‌ی‌ جدا بافته» بودنش می‌زند. شاید انتشار این نامه قبل از آن‌که با اتهام به زمانی برای اقدام فراقانونی روبرو شود -که البته او همیشه گلایه از اذیت شدنش برای دریافت مجوز داشته-، نشان دهنده این است که اتفاقاً حامد زمانی برخلاف همه تصورات عامیانه و جنجال‌های حاشیه‌ای که او را موهنانه، «دردانه» خطاب می‌کردند، در این مسیر تنها بوده است و هیچ حمایت دولتی‌ای از او در پشت پرده ماجرا قرار ندارد. ادامه مطلب...